Yeni ay

Yeni ay
dağlar ormanlar bu çağlayan
sözsüzlük
özsüzlük değil

berrak su, sular
bize bakıyor, bakıyorlar
akıyorlar

suya bakıyoruz
dere değil, okyanus -bakıldıkça


yemyeşil dallar, yosunlu kayalar…
taptaze her şeyin rengi, sesi.
insan öncesi
sanki.

biriken özler
birer ırmak oluyor usul usul sözler

ne yalnız Rahoveç ne Kosova ne Dünya
tüm Doğa bu doğan

hepimizin şiiri bu çağlayan
ne az ne fazla

yeniden doğuyoruz yeni bir ayla
berrak sulara bakıyoruz

akıyoruz