Reva görülen işsizlik geleceksizlik!
Genç işsizliği Cumhuriyet tarihinin rekorunu kırdı. 8 aydır iş aradığını belirten 25 yaşındaki Su Çifçi yaşadığı sorunları BirGün’e anlattı. Çifçi, “Üretemediğim her gün bir mobilyadan farksız hissediyorum’’ dedi
Genç BirGün
2 milyon 560 bin 15-34 yaş arası gencin işsiz olduğu Türkiye’de, gençlerin iş bulma ümidi de giderek azaldı. ‘İşsizlik ve İstihdam Kasım 2020 Raporu’na göre bir yıldan fazla süredir iş arayan 15-34 yaş arası genç sayısının 2019 yılına göre 87 bin artarak 541 bin olduğu bildirildi.
Açıklanan rakamlar işsizliğin her geçen gün daha da yükseldiğini gösteriyor. TÜİK pandemi sonrası işsizliği düşmüş gibi gösterse de iş aramaktan umudunu kesenler verilere dahil edilmiyor.
CUMHURİYET TARİHİNİN REKORU
Genç İşsizler Platformu’na göre “15-34 yaş grubunu içine alan geniş yaş tanımlı genç işsiz sayısı 2 milyon 801 bine çıkarak Cumhuriyet tarihinin rekorunu kırdı” denildi. Platform, ayrıca 15-29 yaş grubunda ne eğitimde ne istihdamda olanların sayısının 5 milyon 693 bine ulaşarak Cumhuriyet tarihinin rekorunu kırdı.
Bu işsizlerden biri de Uşak Üniversitesi İletişim Fakültesi Yeni Medya bölümü mezunu Su Çifçi. Uzun süredir iş aradığını belirterek, ‘’25 yaşındayım. 7-8 aydır iş arıyorum. Başlarda pandemi ve kriz nedeniyle alım yapılmadığı gerekçesiyle ile karşılaştım. Sektörde minimum üç yıl deneyimli olmam, alanımdaki tüm programların yanı sıra alan dışı program ve istekleri de karşılamam gerektiği söyleniyor ama bu kadar çalışmanın karşılığında asgari ücretin de altında maaş teklifleri ile karşılaşıyorum. İş arama sürecim boyunca karşılaştıklarım beni çok yıprattı. ‘Patronların, Sevgilin var mı? Yalnız mı yaşıyorsun?’ gibi alakasız sorularına maruz kaldım. Tüm bunların üstesinden gelmeye çalışarak iş aramaya devam ediyorum’’ diye konuştu. İş ararken yaşadıklarının yanı sıra kadın olması nedeniyle patronların alakasız sorularıyla da tacizlere maruz kaldığını aktaran Su Çifçi sözlerini şöyle sonlandırdı:
‘’Kimi yerlerde kişiler torpille sektörde çalışırken bizler kendimize bir yer edinemiyoruz. Biz gençler için iş bulma süreci ,yaşam koşullarının içinde bulunduğu dönemi de göz ardı etmeden umutla başlıyor. Ne yazık ki bu umut gün gün umutsuzluğa dönüşüyor. “Kendinizi yetersiz ve eksik hissetmeye başlıyorsunuz.
Üretmediğim ve evde olduğum her gün psikolojik olarak çöküyorum. İnsan üretememenin, umutsuzluğun ve yetersizliğin toplamında gün sonunda bir mobilyadan farksız hissediyor. Binbir zorlukla kazandığımız okullarda maddi imkansızlıklar içinde okumaya çalışırken, mezun olduğumuzda da elimizde avucumuzda koca bir hiçle kalıyoruz. Genç işsizliğe dair kalıcı çözümler üretilmeli, gençlere istihdam sağlanmalıdır.’’
