Tenha dilde sevdiğim...

Metin Altıok için yazdığım ‘Metin’ başlıklı şiir, şu dizeyle biter:

“Tenha dilde sevdiğim, Metin abi, şairim!”

Bu güzel bir dize sayılır mı bilmiyorum ama ‘doğru’ bir dize olduğundan hiç kuşkum yok. Doğruluğu Metin Altıok’tan doğrudur. Çünkü o tenha bir Türkçe ile hem güzel hem de doğru bir şir yazmıştır. Bir dil bir ülkeye benzerse, elbette onun da tenhaları, kuytuları, kalabalıkları olacaktır. Tenha şairleri de kalabalık adamlar öldürecektir. Tenha şairlerin üstüne bir ülke değil ama kalabalık ölüm gelecektir. O günden beri de şiir giderek daha tenha, ölüm büyüyerek daha kalabalık olacaktır.

Hem ben niye ölüm deyip haksızlık ediyorum ki yangına cinayet demek dururken?

Ben Metin Altıok’u bu kalabalıktan önce tenhalığıyla sevdim, Bu kabalıktan ve kalabalıktan sonra da tenhalığını çok özledim.

•••

Çok gençtim, iki de arkadaşınız varsa candan içeri, sizinle aynı şiirleri paylaşan, aynı şairleri okuyan iki arkadaş, üç genç birden olursunuz, böylece daha da genç olursunuz birlikte. Asla üç yalnız olmazsınız, yalnız kalmazsınız, üç yalnızdan bir tenha olursunuz. O tenhalıktan şair olur musunuz bilmem ama iyi bir şiir okuru olursunuz. Ben ve iki çok arkadaşım iyi şiir okurları olduk, arkadaşlığımız kadar övünecek bir şey daha bulduk.

İnsan şiire heves edip okumaya dadandıysa, kendi şairlerini bulması da zor olmayacaktır. Metin Altıok şiiriyle nasıl tanıştığımızı hatırlamıyorum ama muhtemelen 20 yaşlarında birer okur olarak üçümüzü de ‘Gezgin’ adı çekmiştir. Sonra da o ‘Gezgin’in çağrısına uyup ‘Şiirin Atlası’nda biraz daha gezmemiz gerekmiştir. Sonra gençlik bu ya, birimiz kendimizi ‘Yerleşik Yabancı’ sanırken, birimiz ‘Kendinin Avcısı’ olacak, diğerimize de ‘Küçük Tragedyalar’da hüzünlenmek kalacaktır...

•••

Hep tenhalık, hep tenhalık...

Bunların hepsi de büyük yangından öncedir, şiirin yangını onu yazanların fikrini, yüreğini kavurmakta, okuyanlarınsa içini serinletmektedir. Bundan da kimsenin şikâyeti yoktur. Hem niye olsun?

O büyük yangından 15 yıl önce, 1978’de şu şiiri yazmıştır Metin Altıok:

“İnsan dediğin saçaktaki

Güvercinin farkında olacak

Ve bir çiçek açacak kendine

Bu aşk var ya bu aşk:

Dikkat!

Yangında ilk kurtarılacak.”

Ama dil yangında da tenha kalacaktır tıpkı şiirde kaldığı gibi.

Bazı çocuklar bazı şiirleri, bazı gençler bazı gezginleri tam da bu ‘tenha’lıktan doğru seveceklerdir. O bitmeyen hayranlıklarıyla, hâlâ herkesin genç olduğu zamanlarda, o zamanların Ankara’sında donduracaklardır zamanı. Nasıl olsa donmuş bir zamanı hiçbir şey yakamayacaktır.

Belki de bu ödül bir şairden çok, Metin Altıok’un tutkulu bir okuruna, o genç zamanların anısına verilmiştir. Çünkü ödülü kazanan kişi, kendini şairden çok, Metin abisinin şiiriyle büyülenmiş o genç okur olarak görmektedir hâlâ, tıpkı Metin Abi’sinin de hâlâ 35 yaşında bir ‘Gezgin’ ve genç bir şair olarak yaşadığı gibi...

•••

Konuşmamın sonunda ‘Üzgün Kediler Gazeli’ne adını da veren şiiri yerime yazan sevgili şair arkadaşım Engin Turgut’a bir kez daha teşekkür ediyorum, bu onuru onunla paylaşıyorum.

2 Temmuz 1993 Sivas Katliamı’nın ardından Metin Altıok için yazdığım şiiri okuyarak konuşmamı bitiriyorum:

METİN

Bu şiir bir şeye benzeyecekse en çok

unutulmuş bir şehre benzesin isterim

hiç kimse görmemiştir çünkü orada

ince çatılı alnına acıyı siper edip

evinin yolunu gözleyen yakışıklı bir “Gezgin!”

Bu şiir yarıda kalacaksa, ıssız kalsın

isterim, benim de sessizlikten başka

bir anlam bulamayan şu kelimelerim

ve kağıttan bedeni şiirden ince

ruhuna iliklensin “Yerleşik Yabancı”nın!

Çekip gidecekse dokunaklı mecazların

yurduna bir gün, bir ormanda geçsin

isterim bu şiir ve “Kendinin Avcısı” olsun

şair, kimseler onu bulmadan önce!

Bir sebebi varsa bu şiirin, kurtarsın

isterim yüzümüzden hayat denen maskeyi,

bıraksın ömrümüze şiirini de bir avunmalık,

keder gibi çıplak “Küçük Tragedyalar”ın!

Bu şiir bir yağmuru çağıracaksa, kül

şiire düşmeden seni çağırsın isterdim:

Tenha dilde sevdiğim, Metin abi, şairim!

(‘Üzgün Kediler Gazeli’ adlı şiir kitabımın ilk kez düzenlenen Metin Altıok Şiir Ödülü’ne değer görülmesi nedeniyle, 24 Mayıs Cumartesi günü düzenlenen törende yaptığım konuşma)